To noc jak każda. Ze swojego małego kącika, patrzę na odbijający się w szybie księżyc. Z zagłębienia ramienia dobiega mnie cichutko szemrzący oddech mojej własnej spadającej gwiazdki – i rozmyślam.
Reklamy
Głód.
Nie mogę znów spać, coś wrzeszczy mi w głowie. Myślisz, że gubię sens? Nie, mój sens został gdzieś z tyłu, na początku tej autostrady. Chyba patrzę na to samo niebo co Ty, lecz dwoi się. A co, jeśli jest dla każdego z Nas – inne?
Co z tym powrotem do formy po ciąży?
Skończył się czas świątecznego obżarstwa i odkładania wzięcia się za siebie na „po Świętach”, rozpoczął się Nowy Rok – czas planowania, rozliczania i obiecywania – innym i sobie, że tym razem będzie inaczej, tym razem to już na serio i na sto procent.
Samo Centrum Wszechświata – nowe miejsce na warszawskiej mapie miejsc przyjaznych Mamie z dzieckiem.
Najgorsze co Ci się może w życiu przytrafić, gdy jesteś już właścicielem Dziecka wymagającego nieco więcej niż maminej piersi i kawałka podłogi by być zadowolonym ze swojej egzystencji to utknięcie z nim w domu.
Projekt rodzeństwo – czyli jak przetrwać pierwsze trzy miesiące z dwójką dzieci z małą różnicą wieku.
Dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić swoim doświadczeniem pierwszych trzech miesięcy z dwójką Dzieci, może jest tutaj ktoś kto czeka na drugiego malucha, albo są to jego pierwsze miesiące z drugim dzieckiem i czuje jak ja na początku, że nie ogarnia, że to ponad jego siły. Wpis będzie optymistyczny – bo jak najgorzej by nie było, to naprawdę z czasem mija i się stabilizuje.
Czyja to wina i dlaczego moja?
Są takie momenty w macierzyństwie, a nawet powiedziałabym, że jest wiele, wiele, bardzo wiele takich momentów, kiedy bardzo mocno się starasz ale mimo wszystko nie wychodzi. Gdy masz wrażenie, że oto Twoje życie jest wszystkim tym czego chciałaś, ale gdzieś, na jakimś poziomie czujesz, że to jednak nie to czego właściwie potrzebowałaś.
Jagodowa.
Wciąż w ustach mam smak jagód.
Chłonę Cię małymi dawkami, chłonę większymi i ciągle mi mało.
Czas tatuuje mi na skórze zmarszczki mijającego czasu, więc wciąż chodzę ubabrana tuszem, ciągle widząc za ścianą powiek – jagody.
